Prawo do wydawania poleceń w ramach pracy tymczasowej
Kiedy pracodawcy wydają polecenia swoim pracownikom, jest to określane jako prawo do wydawania poleceń, czasami również jako prawo do wydawania dyrektyw. Pod względem treści oba terminy oznaczają to samo. Pracodawcy, którzy korzystają z pracowników tymczasowych przez określony czas, są również uprawnieni do wydawania im poleceń. Co jest często niejasne: Co wolno wydawać pracownikom tymczasowym, a czego nie?
Pracodawcy mają prawo wydawać swoim stałym pracownikom i pracownikom tymczasowym pewne instrukcje, których pracownicy muszą następnie przestrzegać. Czyniąc to, muszą oni pozostawać w granicach swojego prawa do wydawania poleceń.
Prawo do wydawania poleceń i jego ograniczenia
Prawo do wydawania poleceń jest określone w § 106 niemieckiego kodeksu pracy (GewO). Zgodnie z nim pracodawca może wydawać polecenia dotyczące
- treść pracy
- miejsce pracy
- czas pracy
- porządek i zachowanie pracowników w firmie
Prawo pracodawcy do wydawania poleceń ma jednak również swoje granice. Jeśli wyżej wymienione warunki pracy są określone umownie lub prawnie, pracodawca musi te przepisy lub umowy mają pierwszeństwo przed wydaniem polecenia przez pracodawcę.
Prawo do wydawania instrukcji jest zatem ograniczone przez:
- Prawa
- Praca lub układy zbiorowe
- Regulacje w umowie o dzieło
- Postanowienia umowy leasingu pracowniczego
Oznacza to, że jeśli pracodawca wyda polecenie sprzeczne z przepisami prawa lub umową, pracownik tymczasowy nie musi się do niego stosować. Może on wówczas powołać się na przepisy prawa lub postanowienia umowy.
Przykładowo, pracodawcy nie mogą instruować pracowników, aby lekceważyli przepisy BHP. Jeśli pracodawca i tak by to zrobił, pracownik tymczasowy miałby prawo sprzeciwić się takiemu poleceniu. To samo dotyczy sytuacji, gdy polecenie jest sprzeczne z umownymi ustaleniami dotyczącymi treści pracy lub godzin pracy.
W przypadku zatrudniania pracowników tymczasowych, decydującym czynnikiem jest również to, co Umowa leasingu pracowniczego uzgodnione między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Im dokładniej umowa o pracę tymczasową opisuje, jakie czynności pracownik tymczasowy ma wykonywać dla zleceniodawcy, gdzie ma być oddelegowany i ile godzin ma pracować, tym mniejsze pole manewru ma zleceniodawca, aby skorzystać ze swojego prawa do wydawania poleceń.
Na przykład: Zanim zlecisz pracownikowi tymczasowemu pracę w godzinach nadliczbowych, powinieneś sprawdzić, czy umowa o pracę tymczasową zawiera jakiekolwiek postanowienia dotyczące nadgodzin. W razie wątpliwości, zleceniodawca i agencja pracy tymczasowej powinni ponownie uzgodnić sposób postępowania w przypadku zwiększonego zapotrzebowania na siłę roboczą i koniecznych nadgodzin.
Przestrzegać kryterium "słusznego uznania"
Ponadto pracodawcy muszą wydawać swoje instrukcje zgodnie z "rozsądna dyskrecja" spotkać. Co to oznacza? Pracodawcy muszą zawsze działać w ramach pewnego marginesu swobody przy wydawaniu poleceń. Instrukcje nie mogą być arbitralne, nieproporcjonalne lub nierozsądne. Dotyczy to wszystkich poleceń wydawanych przez pracodawcę - w tym tych dotyczących treści pracy, miejsca pracy, godzin pracy oraz porządku i zachowania pracowników w firmie.
Przy wydawaniu poleceń pracodawcy muszą rozważyć interesy spółki i interesy pracownika. Decydującym czynnikiem jest tutaj to, czy polecenie - w odniesieniu do konkretnej sytuacji - jest proporcjonalne i rozsądne dla pracownika.
Które osoby w firmie są upoważnione do wydawania poleceń?
Pracodawca lub zarząd spółki automatycznie ma prawo do wydawania poleceń. Kierownictwo może jednak delegować swoje prawo do wydawania poleceń innym osobom w firmie, takim jak kierownicy działów lub departamentów. Bezpośredni przełożeni powinni zawsze mieć prawo do wydawania poleceń swoim podwładnym.
Masz dodatkowe pytania dotyczące prawa do wydawania poleceń? Skontaktuj się z nami, chętnie Ci pomożemy!