Hoe ziet de inzet van productiemedewerkers in de defensie-industrie eruit?

De defensie-industrie werd lange tijd behandeld als een verwaarloosd kind. Dit gold zowel voor de politiek en het zogenaamde vredesdividend als voor de bevolking en haar verlangen naar vrede. De tijden veranderen echter en de veranderingen gaan sneller en zijn sterker dan we een paar jaar geleden hadden kunnen verwachten.

Deze veranderingen brengen een nieuwe betekenis met zich mee voor de defensie-industrie, die nu de taak heeft om alle jaren van verwaarlozing goed te maken. Dit betekent sneller, meer, beter en tegen lagere kosten produceren. Maar dit betekent ook dat er meer dan ooit vraag is naar productiemedewerkers in deze industrie.

Wat is de defensie-industrie in Duitsland als geheel en wat is het vredesdividend?

De Duitse defensie-industrie is een belangrijke sector van de economie die verschillende taken vervult. Ten eerste levert het alle materialen, wapens, munitie en meer die nodig zijn voor nationale en alliantieverdediging. Ten tweede is het haar taak om internationaal toonaangevende producten op deze gebieden te maken. Het gaat er niet om onze soldaten wapens te geven, maar om onze soldaten te voorzien van de beste wapens. Dit stelt hen in staat om te zegevieren tegen een tegenstander in conflicten met zo min mogelijk verliezen.

Ten derde dient de defensie-industrie om geallieerde landen te bevoorraden. Dit helpt op zijn beurt om Duitsland te verdedigen, want samen staan we sterk. Het helpt deze bondgenoten ook om zich te handhaven tegen een gemeenschappelijke vijand met zo min mogelijk verliezen in het geval van een conflict. Dit dient ook het secundaire doel van het creëren van vertrouwen in Duitse wapens en Duitse strijdkrachten, zodat de gezamenlijke strijd zelfs in ongunstige tijden doorgaat.

Uiteindelijk dient de Duitse defensie-industrie een politiek doel. Het maakt het mogelijk vrienden te vinden, vrienden te belonen en de ontwikkeling van vrede te bevorderen door bevriende landen bereid te maken zichzelf te verdedigen. Zo kan de Duitse regering vrienden helpen en vijanden het leven zuur maken volgens het principe van beloning.

Hoe belangrijk is de Duitse defensie-industrie?

De Duitse defensie-industrie is wereldleider. Als de vraag rijst wie de beste tank maakt, wordt altijd de Duitse Leopard genoemd. Hetzelfde geldt voor veel andere wapensystemen. Het zijn de Duitse wapens die ook in computerspellen en films in de handen van de overwinnaars te vinden zijn. Dit betekent dat de Duitse defensie-industrie een aanzienlijke voorsprong heeft als het gaat om reputatie. Het wekt vertrouwen, zodat bijvoorbeeld de al genoemde Leopard tank te vinden is in de gelederen van legers van Singapore tot Canada.

Bekende namen onder de Duitse bedrijven zijn RheinmetallKrauss-Maffei Wegmann en Thyssenkrupp Marine Systems. Het productassortiment varieert van luchtdoelraketten en onderzeeërs tot tanks en machinegeweren. De industrie is zeer exportgericht, omdat dit de enige manier is om de hoeveelheden te bereiken die nodig zijn voor schaalvoordelen.

Hoe zit het vandaag met het vredesdividend?

Dit geldt des te meer wanneer het vredesdividend in het spel komt. Ter illustratie: aan het einde van de Koude Oorlog bedroeg de operationele sterkte van de strijdkrachten van de FRG 458.700 soldaten. Dat is bijna een half miljoen. Ze waren onderverdeeld in 12 divisies met in totaal 6 pantserdivisies en 5 pantserinfanteriedivisies en 1 luchtlandingsdivisie als grote formaties. Daarnaast waren er 170.000 soldaten in de DDR met in totaal 6 grote formaties, 2 pantserdivisies en 4 gemotoriseerde geweerdivisies.

Waar gaat het heen met de defensie-industrie?

De defensie-industrie in Duitsland maakt een duidelijke opwaartse trend door. Dit is geen toeval. Het idee van het vredesdividend is ook gebaseerd op het feit dat de dreiging van de Koude Oorlog was verdwenen. Nieuwe bedreigingen en de heropleving van oude bedreigingen gebeuren niet van de ene dag op de andere. De industrie moet zich richten op bewapening. Soldaten moeten worden opgeleid en grote eenheden moeten worden opgezet en getraind om samen te werken. Dit alles kost tijd en kan nauwelijks verborgen worden gehouden.

Het idee erachter is dus eenvoudig. Zolang de dreiging laag was, kon er bespaard worden. Zodra er een dreiging ontstaat, kan alles weer worden teruggeschakeld naar meer bewapening en meer militairen. Dit is precies wat er gebeurde met het begin van de aanvalsoorlog tegen Oekraïne. De nieuwe dreiging werd heel duidelijk en nu reageren politici door steeds meer wapens en materiaal voor de troepen te eisen. Dit betekent dat de defensie-industrie nu weer wordt opgevoerd.

Dit opvoeren van de defensie-industrie is niet alleen te zien aan de orders, maar ook aan het feit dat de bekende defensiebedrijven andere fabrieken overnemen en nieuwe productiefaciliteiten creëren. Dit geeft hen de capaciteit om de vereiste hoeveelheden wapens en materialen snel te leveren of in ieder geval binnen acceptabele termijnen.

Op welke gebieden wordt er geïnvesteerd in de defensie-industrie?

Dit gaat hand in hand met de Reserveonderdelen en Bij Bgehen wordt ook meer geïnvesteerd in nieuwe wapens en systemen. Dit wordt weerspiegeld in de nieuwe typen wapens die nu worden aangeschaft. Voorbeelden hiervan zijn de Luipaard 2A8 en het luchtverdedigingssysteem Skyrangeren de Caracal als een nieuw mobiel transportsysteem voor de parachutisten.

Dit betekent veel meer voor de industrie. De investeringen nemen gestaag toe, er komen steeds meer orders, de verkoop stijgt en de export neemt sterk toe. De vraag naar meer apparatuur stijgt sterk, niet alleen in Duitsland, maar over de hele wereld en vooral in Europa.

Met andere woorden, het is een tijd van recordverkopen. De orders stromen binnen en bereiken elke sector van de defensie-industrie, van de productie van munitie en uitrusting tot complete systemen. Alle lidstaten van de NAVO en de EU hebben hun militaire budgetten over de hele linie verhoogd en vragen om producten van hoge kwaliteit. Dankzij het concurrentievoordeel in reputatie dat vooral de Duitse defensie-industrie geniet, worden orders vaak geplaatst bij Duitse bedrijven.

Welke rol speelt de defensie-industrie op de arbeidsmarkt?

Dit maakt de defensie-industrie tot een echte banenmotor. Hoewel er al veel is bereikt, staan we nog aan het begin. In theorie zijn veel systemen al in gebruik bij de troepen, maar de realiteit is anders. Deze systemen maken deel uit van projecten die zich over de komende jaren en decennia zullen uitstrekken. Dit zal de industrie lang bezig houden en op volle toeren moeten werken om aan de vraag te voldoen. Alleen al voor de eerder genoemde Caracal staan er de komende 10 jaar meer dan 3.000 eenheden gepland voor het Duitse en Nederlandse leger.

De opwaartse trend in bewapening gaat gepaard met zijn eigen uitdagingen. Het begint ermee dat de troepen hun behoeften duidelijk moeten formuleren. Aan deze behoeften moet vervolgens worden voldaan met geschikte systemen, die vervolgens in voldoende aantallen en met voldoende capaciteiten worden geleverd. Dit betekent dat de soldaten niet alleen de wapens in handen moeten krijgen. Ze moeten ook leren ze effectief te gebruiken, zowel direct als in combinatie met andere systemen. Daarnaast moeten de systemen zelf volwassen worden. Ze worden vaak geleverd met een capaciteitsstandaard die onder de eisen ligt, om vervolgens in toekomstige tranches en gevechtswaarde-upgrades de capaciteiten te krijgen die oorspronkelijk vereist waren.

Er zijn ook uitdagingen bij het opzetten van een duurzame toeleveringsketen. Deze moet niet alleen de huidige systemen en reserveonderdelen leveren, maar ook upgradekits indien nodig. Het moet er ook voor zorgen dat de apparatuur altijd klaar is voor gebruik in de komende decennia.

Hoe manifesteert het tekort aan arbeidskrachten in de defensie-industrie zich?

De sterk stijgende vraag naar militaire hardware maakt het noodzakelijk om de productiecapaciteit drastisch te verhogen. Hiervoor moet echter ook productiepersoneel worden gevonden om de verschillende taken uit te voeren. Het benodigde personeel varieert van productieassistenten tot ingenieurs en specialisten voor productie en ontwikkeling als geheel.

Met het loslaten van de rem op de schuldenlast, het verhoogde defensiebudget en de speciale troeven van de Bundeswehr, worden steeds meer contracten toegekend aan de industrie. Studies hebben aangetoond dat alleen al de toename van de defensietaken tot twee procent van het BBP een extra vraag naar geschoolde arbeidskrachten zal creëren van ongeveer 160.000 werknemers. Dit is echter niet het hele plaatje. Met de toename van binnenlandse opdrachten komen er ook steeds meer opdrachten uit andere landen, wat betekent dat het tekort aan arbeidskrachten nog groter wordt.

Software engineers, ingenieurs, productie- en ontwikkelingsspecialisten, werktuigbouwkundigen en bedieningsmonteurs worden allemaal druk gezocht om de stormloop aan orders te verwerken. Maar zelfs dit is nog niet de volledige omvang van de vraag. Een toename van het aantal orders en de verwerking ervan gaat ook gepaard met een stijgende vraag in andere sectoren van de economie. Er zijn meer grondstoffen, machines en halffabricaten nodig. Hierdoor neemt de vraag naar arbeid over de hele linie toe.

Dit is waar een andere regel van de economie om de hoek komt kijken. Vraag en aanbod bepalen de prijs. Met een stijgende vraag naar arbeid, waaraan moeilijk kan worden voldaan, stijgen ook de lonen. Werknemers kunnen gemakkelijk 68.000 euro per jaar verdienen. Voor managementfuncties liggen de salarissen vaak zelfs in de zes cijfers.

Hoe worden productiemedewerkers ingezet in de defensie-industrie?

Vóór de hausse in de bewapeningsindustrie werkten er 60.000 mensen direct. Het totale aantal werknemers was zelfs nog hoger als de toeleveranciers werden meegeteld. Dit bracht het totale aantal op 150.000, maar er waren nog eens 270.000 werknemers indirect verbonden aan de defensie-industrie. Dit zijn op zich al geweldige cijfers, maar de vraag is vandaag de dag veel groter.

• Met name de vraag naar Software-ingenieurs aanzienlijk. Veel systemen zijn tegenwoordig gerelateerd aan computers. Daarom moeten programma's worden geschreven en aangepast.
• Daarnaast is er een toenemende vraag naar Medewerkers van de BouwDe werknemers van het bedrijf komen uit onderzoek en ontwikkeling, projectmanagement en het bredere gebied van de informatietechnologie.
• In de Productie nemen de werknemers veel taken op zich. Deze omvatten de ontwikkeling en productie van wapens. Ze onderhouden ze ook en onderhouden de machines en productiesystemen in de bedrijven. Daarnaast zijn de werknemers ook belast met de distributie van de systemen.

Welke taken nemen de productiemedewerkers op zich als onderdeel van de ontwikkeling?

Als onderdeel van het ontwikkelingsproces moeten productiemedewerkers helpen bij het definiëren van de vereisten voor de systemen. Vervolgens moeten de systemen zelf worden ontworpen en in de realiteit worden geïmplementeerd. Dit omvat mechanische en elektronische onderdelen, maar ook chemische componenten.

Zo hebben artilleriegranaten alleen al een omhulsel dat de lading van het schot en de inslag op het doel moet kunnen weerstaan. Daarbij komt nog de lading, d.w.z. de explosieven in de granaat. Deze moet in staat zijn om de huls te desintegreren en als fragmenten te verspreiden, en om voldoende druk uit te oefenen. Daarnaast moet er een lont zijn die kan worden afgesteld. Deze ontsteekt de granaat in de lucht, bij inslag of na het doorboren van de dekking. Dit betekent dat de lont moet kunnen vaststellen dat de granaat zich op de hoogte boven de grond bevindt die is ingesteld voor de detonatie in de lucht. Of hij moet vaststellen dat de granaat het doel heeft geraakt en nu de explosie veroorzaakt. In de derde instelling moet hij de penetratie van de dekking herkennen door te bepalen dat de granaat zich in een holte bevindt nadat hij het doel heeft geraakt. Dit alleen al laat zien hoe complex ogenschijnlijk eenvoudige militaire systemen zijn geworden. Tegelijkertijd moeten deze complexe systemen ook kosteneffectief zijn, wat de uitdaging nog groter maakt.

Welke werkgebieden zijn betrokken bij de productie van defensiemateriaal?

Bij de productie worden de afzonderlijke componenten vervolgens vervaardigd en verbonden tot complete systemen. In het voorbeeld van de granaat wordt het omhulsel vervaardigd en worden de explosieven geproduceerd, die vervolgens in het omhulsel worden geplaatst. Deze wordt vervolgens gesloten en voorbereid om de ontsteker te bevatten. De ontsteker zelf wordt echter niet ingebracht, maar apart geleverd en ter plekke door de soldaten zelf afgesteld en aangesloten op de granaat.

Natuurlijk is er op het gebied van bepantsering ook het bekende Kwaliteit. Dit moet er bijvoorbeeld voor zorgen dat de ingebouwde bepantsering bestand is tegen een treffer of dat de granaat ontploft zoals vereist en de gespecificeerde hoeveelheid scherven produceert met het vereiste gebiedseffect.

De werknemers zijn ook verantwoordelijk voor de Onderhoud en reparatie van productiesystemen verantwoordelijk. Ze zijn echter ook nodig om militaire systemen te repareren en te onderhouden. Dit kan in de fabriek gebeuren of ter plaatse bij de militaire eenheid. Het is een weinig bekend feit dat werknemers van bedrijven vaak soldaten vergezellen tijdens hun inzet. Toen bijvoorbeeld het slagschip Prince of Wales tijdens de Tweede Wereldoorlog het Duitse slagschip Bismarck ontmoette, had het scheepswerfmedewerkers aan boord naast haar militaire bemanning om de geschutskoepels en wapens gebruiksklaar te maken. Wat toen een uitzondering was, gebeurt tegenwoordig steeds vaker, omdat de systemen zo complex zijn geworden dat de soldaten ter plekke niet alle storingen alleen kunnen oplossen.

Werken productiemedewerkers ook in marketing en verkoop?

Natuurlijk zijn de productiemedewerkers ook betrokken bij verkoop en marketing. Dit betekent dat ze verantwoordelijk zijn voor het demonstreren van de wapens en systemen aan toekomstige kopers. Ze leveren bijvoorbeeld de bemanning van een gevechtstank als onderdeel van een verkoopdemonstratie. Ze zijn ook belast met het produceren van marketingmateriaal zoals brochures, afbeeldingen en video's. Hiervoor tonen ze animaties en de systemen in direct gebruik als onderdeel van demonstraties en oefeningen, waarbij soms zelfs echte omstandigheden op het slagveld worden nagebootst.

Het productiepersoneel is niet alleen bezig met het ontwikkelen van nieuwe systemen, maar ook met het constant verbeteren van bestaande wapens en apparatuur. Dit brengt een aantal zeer interessante activiteiten met zich mee. Een voorbeeld hiervan is het Ghost-systeem. Tegenwoordig worden warmtebeeldsensoren steeds belangrijker op het slagveld. Deze kunnen door mist, de nacht en zelfs vegetatie heen dringen en een bedreiging herkennen. Met het Ghost System is de CV90120-T echter in staat gesteld om zijn eigen thermische handtekening aan te passen, zodat hij tegen de achtergrond verdwijnt. Met andere woorden, hij wordt onzichtbaar voor thermische sensoren. Werken aan deze en soortgelijke projecten is niet alleen een uitdaging, het brengt ook vooruitgang dicht bij de werknemers. Dit maakt de taken binnen deze projecten bijzonder motiverend.

De productiemedewerkers houden zich ook bezig met logistiek. Zij zorgen ervoor dat de aanvoer van onderdelen en grondstoffen voor de productie werkt. Ze zorgen ook voor de levering van onderdelen en reserveonderdelen voor de troepen.

Aan welke speciale eisen moeten productiemedewerkers in de defensie-industrie voldoen?

Werken in de defensie-industrie gaat gepaard met speciale eisen. Deze zijn duidelijk in technische, kwalitatieve en sociale termen. De systemen die de medewerkers maken zijn zeer complex. Het gaat niet alleen om het bereiken van een effect. Een vijandelijk effect moet worden voorkomen en de verdediging van de vijand tegen zijn eigen effect moet worden doorbroken om het gewenste doel te bereiken. Met andere woorden, een tankgranaat moet een vijandelijke tank kunnen uitschakelen, terwijl je eigen pantser de vijandelijke tankgranaat moet kunnen weerstaan. Dit betekent dat er een constante race is tussen het gewenste effect en het tegengif.

De kwalitatieve uitdaging is in veel opzichten duidelijk. Krachtige systemen moeten vijandelijke verdediging overwinnen, vijandelijke agenten stoppen of op zijn minst hun effect beperken, en dat alles tegen lage kosten. Dit betekent dat iedereen die hier een fout maakt uiteindelijk verantwoordelijk is voor mensen die sterven. Dit gebeurt omdat vijandelijke wapens de verdediging binnendringen of omdat de eigen wapens niet in staat zijn de verdediging van de vijand te overwinnen, waardoor de vijand kan blijven handelen.

Wat zijn de vereisten voor het Pluto project?

Vanuit sociaal oogpunt moet er rekening worden gehouden met verschillende eisen. Het doel is om een groot effect te bereiken, maar het effect moet ook beperkt zijn. Een ongelimiteerd effect, zoals Project Pluto bijvoorbeeld, zou zijn doel ver voorbij schieten. Project Pluto ging over een kruisraket die werd aangedreven door een open kernreactor. Deze kan sneller vliegen dan de meeste andere systemen. Het had ook een bijna onbeperkt bereik. Het onbeperkte effect vloeide voort uit het feit dat deze kruisraket wolken radioactief materiaal op zijn vliegroute zou uitwerpen terwijl hij kernkoppen op hun doelen zou afleveren. Met de kernkoppen zou het steden wegvagen en met zijn voortstuwing zou het hele gebieden in woestenijen veranderen, in feite een Tsjernobyl overal waar het land kruiste.

Een veel minder dramatisch voorbeeld is clustermunitie. In dit geval werpt een draagsysteem submunities uit. De drager kan een granaat, een raket of een bom zijn. De submunitie bestaat uit kleine kernkoppen die over een groot gebied worden verspreid. Ze vernietigen letterlijk hele formaties tanks of infanterie. Dit is duidelijk zeer effectief. Als bijproduct laten ze echter ook veel niet-ontploft oorlogsmateriaal achter, dat vervolgens een gevaar vormt voor de eigen troepen en burgers. Met andere woorden, ze maken hele gebieden onbruikbaar. Hier moet dus een balans worden gevonden tussen het gewenste effect en hoeveel er echt nodig is en welk effect beter achterwege kan blijven.

Welke speciale eisen worden er gesteld aan werknemers in de defensie-industrie?

Deze speciale kenmerken van de defensie-industrie in technische, kwalitatieve en sociale aspecten Dit stelt speciale eisen aan werknemers. Ze werken met systemen die vaak complexer zijn dan die in civiele operaties. Ze moeten daarom een hoog niveau van technische kennis hebben. Ze moeten ook verantwoordelijk handelen om de nodige kwaliteit te bereiken en tegelijkertijd een te groot effect te vermijden.

Het werk is daarom ook onderworpen aan strenge voorschriften. Deze dienen om de veiligheid van werknemers, de veiligheid van toekomstige gebruikers van de systemen, naleving van kwaliteitsnormen en naleving van vertrouwelijkheidseisen te waarborgen. Uiteindelijk zijn zelfs de beste systemen nutteloos als de vijand alle details kent en ze eenvoudig kan neutraliseren.

• Voor de werknemers betekent dit dat ze Nauwkeurigheid en zorgvuldigheid verder gaan. Ze moeten zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheden en vertrouwelijk omgaan met de systemen en processen in de productiefaciliteiten.
• Daarnaast moeten productiemedewerkers vaak beschikken over voldoende taalvaardigheden hebben. Ze moeten bijvoorbeeld in staat zijn om eisenprofielen en bedieningsinstructies in het Engels te begrijpen. Ze moeten ook voldoende interculturele competentie hebben om bijvoorbeeld een gezonde mate van gastvrijheid te kunnen tonen aan kopers uit andere landen.

Wat zijn de ethische aspecten van de bevolking?

Er zijn ook ethische aspecten vanuit de bevolking. Niet iedereen is voorstander van herbewapening. De tegenstanders zien zich gesteund door verschillende politieke stromingen. Zoals het feit dat de wapenindustrie onder de War Weapons Control Act valt en dat het hele beleid in het verleden meer gericht was op vrede dan op oorlog.

Voor individuele werknemers betekent dit dat ze afwijzing of kritische vragen kunnen verwachten in hun sociale omgeving. Daarom is het vaak raadzaam dat de betrokken werknemers bekend zijn met de politiek in Duitsland en de wereldwijde politieke realiteit en dergelijke vragen kunnen beantwoorden.

Dit vergroot ook de uitdaging waar bedrijven in de defensie-industrie voor staan. Ze moeten niet alleen arbeidskrachten vinden, maar ze hebben vooral werknemers nodig die bereid zijn om in deze bedrijfstak te werken.

Conclusie

Er is ook veel vraag naar productiemedewerkers in de defensie-industrie, en in deze industrie in het bijzonder. Je moet echter voorbereid zijn op een aantal speciale kenmerken op dit gebied. Dat begint al met het feit dat hier bijzonder hoge eisen worden gesteld. Wettelijke eisen, complexe systemen en ethische kwesties moeten worden beheerst.

Daar staat tegenover dat de defensie-industrie zelf een sterke opleving doormaakt, wat in lijn is met de huidige situatie in de internationale politiek. Dit betekent dat er steeds meer vraag is naar wapens en wapensystemen, zodat de industrie zich kan verheugen op volle orderboeken. Deze omvatten orders uit Duitsland en het buitenland. Daarom moeten productiemedewerkers niet alleen kennis hebben van productie, maar ook over talenkennis en culturele competentie beschikken.